سن ازدواج دختران و پسران در قانون جمهوری اسلامی ایران

سن ازدواج درقانون

سن ازدواج اولین مساله ای است که در ازدواج مطرح میشود و می توان گفت که مهمترین شرط ازدواج نیز محسوب می شود.

قبل از اصلاٖحات سال ۸۱ سن ازدواج برای دختران همان سن بلوغ شرعی یعنی ۹ سالگی بود،اما در اصلاحیه ای که در سال مذکور به تصویب مجلس  شورای اسلامی رسید،ومجمع تشخیص مصلحت نظام، ماده ۱۰۴۱ را این گونه اصلاح کرد: عقد نکاح  دختر، قبل از رسیدن به سن ۱۳ سال  تمام شمسی

وپسر قبل از رسیدن به سن ۱۵ سالگی تمام شمسی، منوط است به ا ذن ولی به شرط رعایت مصلحت با تشخیص دادگاه صالح. به عبارت دیگر، به طور عادی دختر نمی تواند بدون اینکه ۱۳ سال تمام شمسی داشته باشه، ازدواج کند و پسر نیز قبل از رسیدن به ۱۵ سال تمام شمسی به طور معمول حق ازدواج ندارد.

بنابر این اگر دختری که به ۱۳ سالگی نرسیده است قصد ازدواج داشته باشد حتما باید از دادگاه اجازه بگیرد.

اما در هر حال مسلم است که حداقل شرط برای ازدواج ،احراز بلوغ فردی است که می خواهد ازدواج کند، از طرق بانشانه هایی که برای احراز بلوغ وجود دارد. به همین جهت  در حال حاضر حرکتی در قوه مقننه در این خضوص آغاز شده که با توجه به اینکه شرایط اقلیمی وهمین طور تحولات اجتماعی واقتصادی در امر ازدواج، مهم و موثر است، سن قانونی ازدواج دختر را به ۱۵ سال ارتقاء دهند تا برسن طبیعی و واقعی آنان منطبق شود.